Crisis in de keuken. De bestellingen lopen achter en er komen alleen maar meer bestellingen binnen. Klanten worden onrustig. Eén van de medewerkers is er zonder waarschuwing vandoor. De frustraties loopt op en collega’s beginnen steeds vaker en harder tegen elkaar te schreeuwen.
Deze scene uit de serie ‘The Bear’ grijpt je naar de strot. Je voelt de spanning. Je denkt: het moet sneller, harder, beter. Maar je ziet ook dat er totaal geen ruimte is om na te denken over hoe verder. De situatie dreigt volledig te escaleren.
En dan het verlossende woord: stop! Iedereen stoppen met waar hij of zij mee bezig is. Het voelt zo tegenstrijdig: stoppen als de druk zo hoog is. Maar juist door deze bewuste pauze komt er ruimte om na te denken, om uit te zoomen op de situatie en te kijken: wat gebeurt hier eigenlijk?
Uiteindelijk worden rollen herverdeeld, hulp ingeroepen, andere keuzes gemaakt en de avond wordt gered.
Naast dat ik ‘The Bear’ een prachtige serie vind, vind ik deze scene zo tekenend voor vele situaties, die ik heb meegemaakt. Momenten waarop we allemaal merken: dit werkt niet. Maar door de druk die we voelen, omdat het niet werkt, gaan we alleen maar harder en sneller door. Tot we er – soms letterlijk – bij neervallen. Soms werkt het, harder en sneller gaan, de druk opvoeren. Maar heel vaak heeft het juist een tegengesteld effect.
We gunnen onszelf maar zelden de ruimte om na te denken. Om uit te zoomen op de situatie en te zien wat het eigenlijke probleem is en wat er voor nodig is om het anders, beter te doen.
Merk je dat jullie al tijdenlang vastlopen en wordt de druk alleen maar hoger, zonder dat er verbetering of verandering komt? Durf eens stil te staan. Gewoon even niks. Observeren, de situatie van een afstand bekijken en eerlijk analyseren: wat gebeurt hier nu eigenlijk? Pas dan komt er ruimte om na te denken, om patronen te erkennen en los te laten en om het misschien wel helemaal anders te doen.
Durf jij de volgende keer iedereen tot stilstand te brengen om te bekijken of het anders kan?
